Ο σεισμός είναι φαινόμενο το οποίο εκδηλώνεται συνήθως χωρίς σαφή προειδοποίηση, δεν μπορεί να αποτραπεί και παρά τη μικρή χρονική διάρκεια του, μπορεί να προκαλέσει μεγάλες υλικές ζημιές στις ανθρώπινες υποδομές με επακόλουθα σοβαρούς τραυματισμούς και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη από πλευράς σεισμικότητας και την έκτη παγκοσμίως. Η γεωγραφική της θέση συμπίπτει με περιοχή του πλανήτη μας όπου λαμβάνουν χώρα μεγάλα γεωτεκτονικά φαινόμενα όπως η σύγκλιση της Αφρικανικής με την Ευρω-ασιατική λιθοσφαιρική πλάκα, με αποτέλεσμα τη μεγάλη σεισμικότητα που παρατηρείται στη περιοχή αυτή.
Το σοβαρότερο σεισμικό συμβάν στην Ελλάδα τα τελευταία εκατό χρόνια είναι ο σεισμός μεγέθους 7.2R που έγινε στις 12 Αυγούστου 1953 στη Κεφαλονιά. Προκάλεσε τεράστιες υλικές καταστροφές κυρίως στη Κεφαλονιά, Ζάκυνθο και Ιθάκη, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 476 άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι 2412.
Ο σεισμός, εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις, έχει ως επακόλουθα την ενεργοποίηση άλλων γεωλογικών φαινομένων όπως:
Το σημαντικότερο θαλάσσιο κύμα βαρύτητας που έχει παρατηρηθεί στην Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια δημιουργήθηκε στις 9 Ιουλίου 1956 στη θαλάσσια περιοχή της Αμοργού, μετά από σεισμό μεγέθους 7.5R.
Για τη μέτρηση των σεισμών χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές φυσικές ποσότητες:
Ο σεισμικός κίνδυνος εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες:
Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών διαθέτει ένα δίκτυο σεισμογράφων που καλύπτει όλο τον Ελλαδικό χώρο, παρέχοντας αξιόπιστα δεδομένα σχετικά με το μέγεθος, το επίκεντρο και τον χρόνο εκδήλωσης ενός σεισμού. Επίσης, τα Εργαστήρια Σεισμολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πατρών, καθώς και ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, διαθέτουν τοπικά δίκτυα σεισμογράφων για πιο λεπτομερή μετρήσεις.